Tak się żyje...
Dla tych co stracili już wszystko....
Znowu dusza płacze , bo nie żyje...
Siedzi zapłakany...
Nad grobem matki...
Teraz został sam...
W szarości ludzkości....
Miała tylko jedno życie
Padła pod ciężarem życia...
Teraz on nie umie ukryć łez....
Płyną strumykami
Kiedyś owiane tajemnicami
Życia...marzeń...radości...
Nagrobek mówi sercem wiatru...
Cmentarz zniknął...
Jest z nim....
autor
poNurak
Dodano: 2005-04-30 08:17:41
Ten wiersz przeczytano 410 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.