taka-ja

nie jestem aniołkiem
z siódmego nieba
nie jestem słoną łzą
wśród strug deszczu
nie jestem różą
wśród karłowatych drzew

jestem normalna
taka zwyczajna
popularna

mieszkam w szaraj kamienicy
przy głównej ulicy
w pokoju mam wielkie okno
bez żaluzji
bez zasłon
bo gdy się budze chce widziec niebo
tak piekne i przejrzyste
tak onieśmielająco czyste

ja dziewczyna z sąsiedztwa
ja wzorowa uczennica
ja tak dziwnie tajemnicza

mało mówie...
nie krzycze nie drapie
nie wytykam palcami...
podziwiam ludzi i ich zdolności
nie poddaje sie szarej codzienności

hoc erit post me, guod ante me fuit

autor

Plinka

Napisany: 2006-06-10 Dodano: 2006-06-10 14:49:56

Ten wiersz przeczytano 438 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie