Taka sobie piosenka

Kiedyś miałam chłopca z miasta,
młody, piękny, wykształcony.
W każdy weekend piekł mi ciasta
i zabierał na salony.
No i byłoby cudownie,
gdybym bardziej go lubiła.
Bo kiedy się kładł koło mnie
to się zaraz wynosiłam.

Z tego dosyć prosty wniosek,
że zawsze byłam wybredna.
Wtedy chciałam chłopców z wiosek,
z nimi przyszłość była pewna.

To znalazłam chłopca z wioski,
pracowity był nad wyraz.
W innych sprawach też był boski,
choć przez dnie calutkie tyrał.
No i byłoby cudownie,
tylko miał za mało czasu.
Gdyby częściej był koło mnie,
zamiast zwozić grzyby z lasu!

Z tego dosyć prosty wniosek,
że wcale różnicy nie ma,
chłopców z miast, czy chłopców z wiosek
dobrze wytresować trzeba.

Za tresurę wziąć się chciałam,
tylko chłopaka nie było.
Piękne suknie przywdziewałam,
bo samotnie źle się żyło.
No i byłoby cudownie,
gdyby nie szczegół maleńki.
Wszyscy uciekli ode mnie,
mieli w nosie moje wdzięki.

A więc wniosek chyba jasny,
że wybredność nie popłaca.
Znaleźć kąt swój własny, ciasny,
nie szukać króla w pałacach.

autor

JoannaWu.

Napisany: 2010-06-27 Dodano: 2010-06-28 00:10:28

Ten wiersz przeczytano 545 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie