Taka sobie rada w miłości nie...

Am sorry... teraz już się to zmieni
Zobaczysz postać swą w kwitnącej zieleni
Mało tego - może śnieg zawiewać
Mym ciałem będę Cię zagrzewać

Spadające płatki śniegu topnieją
Mym oddechem ciepłym ich rozpraszają
Radość ciepła i ogrzania ciała
Myślami dąży do perfekcji

Rozkoszy uczuć wilgotności duszy
Pokusy życia niezmienności
Szaleństwa podboje pierwsze wyznania
Stosunki pierwsze poznania

Czy to bolało czy było wspaniale?
Policzmy piękne, policzmy detale
Doceńmy każdej formy ciała
Czy jest wypaczone czy perfekcją działa?

Nie ważne czy jest skromne czy ułomne
Pamiętajmy, że do miłości jest skłonne
Już następny płatek śniegu spada
To taka życiowa jest ma rada…

autor

janek

Napisany: 2007-12-01 Dodano: 2007-12-01 22:48:59

Ten wiersz przeczytano 486 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie