Taka własnie Jestem

Dla wszystkich kobiet...

Bo tak wyszło, że stałam się romantyczką wiecznie pochłoniętą
marzeniami…
Wrażliwą na tak delikatną, niepojętą i co dzień nową naturą…
Wrażliwą także na całe otaczające zło… zło dotykające
wszystkich…
Romantyczką… wierzącą, że jest gdzieś w nas na dnie.. Taka prawdziwa
miłość…
Taka, o jakiej tylko istnieniu dowiadujemy się z kolejnych wersów
książek…
O właśnie takiej, która żyje w opowiadaniach babci, romantycznych oraz
przeplecionymi fantastyką ubarwiającą stare dzieje…
Marząca o gorącym romansie. O Kochaniu bez pamięci. O Tym by w jednych
oczach zaiskrzył cały świat, który na pozór jest tylko taki wielki. Aby
biec drogą leśną, śpiewać ulubioną wspólną melodie lub nawet z
największą zawziętością fałszować, szczerze śmiać się z tego i żyć
jedynie po kolejny Twój uśmiech i czułe słowo… Aby rozumieć się bez
słów… By dwa światy przenikały się na pozór ze śmiechem radości i
namiętnością… Aby w tajemnicy przed światem robić rzeczy, o których nikt nie
słyszał… robić to co umysł kochanków spłodzi na świat… Nie bać
niczego gdy za rękę trzymać będę… Tak jak gwiazdy jaśnieją na
granatowym niebie z mleczną drogą i z księżycem co w każdym kwartale pięknieje
przypatrywać się jak po błękicie nieba niczym owieczki, śnieżno białe
apetyczne chmureczki zasłaniające złociste słońce, które przedziera
się ze swymi nieodłącznymi ostrymi promieniami… Aby każdy problem razem
zagoić niczym nakleić plasterek na zranione kolano dziecka... Romantyczką,
która boi się, że to wszystko, o co w sercu kryje ominie ją tak po prostu
nigdy nie nadejdzie… w świetle kilku płonących świec dających
przytulne światło z muzyką, którą słucha się na pewno nie, na co dzień w
dzisiejszych dniach, z taką, o której już dawno zapomniałam… przypominam
to, co było niczego nie żałując… czekając na jutro…Mając wielkie
nadzieje, że w sercu ktoś wywoła wulkan, taki wulkan, że nie uratuje już
się nic.. Aby przenosząc się w krajne najskrytszych snów być na jawie…,
aby świat staną przed oczyma w najdorodniejszej sukni… aby podły czas
nic nie zmienił i nie zabierał…
Aby nabrać otuchy i nie bać się niczego… aby więcej nie cierpieć…
Świat jest dla nas domem… mamy swoje małe miejsce na skrzyżowaniu dróg
gdzie, co każdy znajdzie cząstkę siebie…
Można powiedzieć, że marzenia są na wyciągnięcie ręki.. Tak jak
życie i wszystko to, co się wokoło nas dzieje…Romantyczką pochłoniętą
marzeniami..
Wiele jest najskrytszych marzeń… w głowie rodzi się owoc pragnienia
dotknięcia nieba… staniem się rybą w otchłani nie odkrytego oceanu…
odkryć coś nowego, i ukryć to przed światem… zobaczyć coś, co jest
niesamowite… czuć to, co się czuje na początku przez całe życie… mieć
oazę spokoju w sercu Twoim… nie gubić po drodze życia niczego z i tak
wyjątkowego, krótkiego życia…
A kim jestem… myślę, że to odwieczna zagadka o każdej kobiecie…, że
każda mogłaby napisać coś, czego chyba nikt nie zrozumie, gdyż kobiety
piszą podobno hieroglify, a jak mówią dobierają słowa z zakresu
słownika totalnie obcego facetom…
I to jest w nas piękne ?

Abyś nigdy nie powiedział że mnie znasz...

autor

Madia

Dodano: 2008-11-19 21:48:02

Ten wiersz przeczytano 512 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Radosny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie