Taki ptak z płomieni...
...myślę, że to o mnie:
w strumieniach ognia, wśród fal płomieni,
w strugach żaru kipiący feniks ptak,
proroczy w językach świata,
proroczy przyszłość-baśń,
kto w miłości broczy -serce,
kto w miłości nie da się ubłagać -
czas...
W strumieniach ognia, wśród fal
płomieni,
w strugach żaru wieszczący językami
świata,
ptak, archanioł, kuglarz i sawant,
wegan, ostaniec, grafoman, miernota.
autor
Trom
Dodano: 2009-04-03 20:46:32
Ten wiersz przeczytano 714 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Pięknie napisane -musisz być bardziej widoczny ładnie
piszesz i szkoda ,zeby tak mało osób czytało Twoje
wiersze.Pokazuj się zagladaj do innych ,bedziesz miał
czytelników.pozdrawiam
Jestem pod wrażeniem. Przyznaję, że intrygujący
autoportret powstał.
zamysł wiersza super, ale masz dopełniacze,
poprawiłabym na np. "płomienne fale", "ognistych
strumieniach" itd, popraw, bo wiersz wart
dopracowania. pozdrawiam cieplutko :)
zawsze poezja odradza się w różnych formach jesteś to
coś ma na rzeczy Bardzo ładny wiersz Pozdrawiam :)