Tam gdzie nas zabrakło
Ta ławka w parku jest stęskniona,
za nami dzisiaj, no i wczoraj.
Liście, Kasztany i Żołędzie,
samotnie bez nas leżą wszędzie.
Smutne alejki i deptaki,
na niebie pojedyncze ptaki.
Bez nas taksówki i tramwaje,
jadą w odległe ulic raje.
Bez ciebie skwery i beze mnie,
latarnie świecąc nadaremnie,
rzucają bez naszych cieni światło.
Bo nas tu wszędzie dziś zabrakło.
Komentarze (9)
Już nie pójdę tą alejką , już nie będziesz na niej
czekał...wszystko szare smutne dookoła, nas tam nie ma
i nie będzie?
Piękny wiersz, bliski moim myślom :(
Smutny klimat lecz jakże piękny wiersz! Zatrzymałam
się... Pozdrawiam serdecznie:)
"rzucają bez naszych cieni światło.
Bo nas tu wszędzie dziś zabrakło."
Nostalgiczny wiersz pełen tęsknoty.
Podoba mi się :)
Nie bądź takim pesymistą Voytku...Żyj pełną piersią i
ciesz się chwilą...Pozdrawiam serdecznie...
Wiersz piękny no i bardzo podoba mi się optymizm
karata:)Oby się odnalezli!!!!Pozdrawiam serdecznie+++
Zawsze można przyjść i usiąść...póki jesteśmy:))
Ładny wiersz, pozdrawiam.
Witaj..wspomnienia bolą,ęskonta zawsze jest za
bliskośia,życzę z nadchodzącym rokiem szczędścia
spełnienia marzeń
Że nie ma, nie znaczy że nie będzie! Pozdrawiam!
i tylko pustka przypomina, że byli... ciekawie