Tam po życiu

Kiedy już odejdzie życie
zabierzecie mnie stąd w drogę
chociaż często sam jeździłem
jechać wtedy już nie mogę

Sami w podróż wyruszycie
chociaż dalej będę z wami
gnębił, dręczył wasze myśli
bez znaczenia już rymami

Będę czuwał nad podróżą
znam rozjazdy, skrzyżowania
towarzyszył mi w niej ojciec
drogowskazem była mama

Chcę czuć zapach śląskiej ziemi
bo zraszanej przodków potem
jak wygnaniec po tułaczce
kiedy wraca znów z powrotem

Jak najtańsza ma być urna
też z plastyku być nie może
bo Zieloni się zezłoszczą
i wykopią nie daj Boże

Po co w niej też moje prochy
niepotrzebne w niej nikomu
lepiej niech użyźnią ziemię
za ogrodem, w koło domu

Lub rozsypcie gdzie gra cisza
pośród buków na Segiecie
mój towarzysz, wiatr włóczęga
sam rozwieje je po świecie

Gdy odejdę z tego świata
skończy wierszy się pisanie
lecz w tomikach zakurzonych
pamięć po mnie pozostanie

Ponoć w górze też jest życie
bez trosk bytu codziennego
jak nam mówi kościół, wiara
Jego własne Boskie Niebo

Albo może wszystkie gwiazdy
to po prostu ludzkie dusze
i czekają aż wraz z nimi
w galaktyczną podróż ruszę

Z poetycką będę Weną
błądził morzami wszechświata
gdzie wśród pustki przeogromnej
już są bliscy, mama, tata.

Takim jak ja niepotrzebny
płacz jest, modły nad mogiłą
wierząc tylko w los człowieczy
z Stwórcą ciężko żyć mi było

Nie skażony słowem Biblii
sam poszukam w górze Boga
kiedy ciało już popiołem
lęk niestraszny jest i trwoga

autor

Gregcem

Napisany: 2024-01-19 Dodano: 2024-03-19 07:09:16

Ten wiersz przeczytano 238 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie