Tamta melodia

Świt zaróżowił pióra obłokom,
łan zboża chabrem się zaniebieszczył
wzrok za horyzont wplata głęboko,
tęsknotę zmysłom od rana wieszczy.

Skóra pamięta wciąż tamten dotyk,
rzeźbił rozkoszy dreszcze w ramionach,
teraz, spływając wspomnieniem słonym,
rosi zieloność i łkając kona.

W uszach pobrzmiewa stara melodia,
to echo schodów, skrzypiących w dali,
i po co była taka wyniosła,
a teraz oddech miłości zamilkł.

W niebie różowo, a w sercu granit,
od tamtej pory kochać nie umie,
czy trzeba kogoś bliskiego stracić,
ażeby samą siebie zrozumieć…

autor

magda*

Napisany: 2013-07-28 Dodano: 2013-07-28 10:44:40

Ten wiersz przeczytano 1255 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie