W tańcu radości dziecięcej:)

Ledwo powieki zamykam
Widzę świat wspaniały.
Zamknij i ty swoje powieki.
Podaj mi dłoń i chodź..
Chodź zabiorę Cię tam stąd!

Drzewa szumią pieśń, słyszysz?
Słuchaj, stary dąb rozciąga konary..
I już swym synom młodym tą też baśń prawi.

Był raz król i była królowa.
Wżdy zawsze była między nimi niezgoda.
Aż razu jednego pojawił się przeciwnik trzeci.
Smok co pożerał zwierzęta i dzieci.
Przy tym wioski palił, zamki w proch obracał.
Aż zabrakło śmiałków by pokonać smoka.
Takaż z niego to była potwora!

I wtedy król i królowa w trosce o innych
otworzyli marzeń wrota.
I nie pamiętam juz dobrze czy to było lustro,
czy drzwi starej szafy, a może...
książka bardzo starej daty.

To wam tylko powiem, że gdy się tu pojawił.
Właśnie pierwsze me korzonki do ziemi puszczałem
i wszystko co się zdarzyło w każdym listku zapisałem.
I widziałem jak chłopak zamienił się w złotego smoka.
Zaprzyjaźnił z elfami i innymi naszego świata dziwadłami.
A potem ten złoty smok zjadł tego złego.
Kupa dymu się nagle zrobiła,
kraina baśni smoka znowu w chłopca zmieniła..

Widziałem jak król i królowa ze szczęścia
się wyściskali ba! Nawet wycałowali!
Za wrócone życie hołd chłopcu składali.
A dziwów było tu nie zmała..mówiących zwierząt,
skaczących trolli, i wszystkiego tylko aż głowa zaboli..
A to wszystko splecione w podzięce
w tańcu radości dziecięcej!

autor

fajter26

Napisany: 2006-11-14 Dodano: 2006-11-14 20:21:13

Ten wiersz przeczytano 1045 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie