Tańczę ze łzami w moich oczach

W ciszy wołam, krzyczę do ciebie milcząc
Byś tylko spojrzał w mą stronę
Kolejny raz zawiodłam samą siebie.
W swej wieży zamknięta..
Nigdy nie znajdę ucieczki

W bezbarwnym tłumie,
W głuchym korytarzu..
Ciągle zagubieni.. Szukamy bez końca

Nie odwracaj się! Stój! I patrz na swój świat
W nim lek i strach, tylko nadziei wciąż brak
Może gdyby zawrócić, zanim to się stało
Nie czuć niczego, prócz smutku niepoznania


Zamknęłam wspomnienia, zgubiła ten wstyd
Już nigdy nie pozwolę byś dla mnie kimś był

Chciałam być okiem twym i uśmiechem
Pragnęłam szczęścia, zranioną mi serce

Nie mówię nic.. Nie użyje więcej słów
Tylko stań! I zobacz! Znów mam smutne oczy.
Popatrz jak kolejne łzy spływają po policzkach
To nigdy nie zniknie, to będzie wciąż we mnie

Otrę łzy, uniosę głowę
Kiedyś znów spojrzę w twą stronę
Lecz już nigdy nie będę czuć

autor

kataklizm

Napisany: 2010-01-29 Dodano: 2010-01-30 22:34:40

Ten wiersz przeczytano 457 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie