taniec życia

Kolejna noc ciemna
echem niesie głosy.
Wśród osób dawno śpiących
bawi się ktoś jeszcze.

Siedzę w półmroku
wśród tańczących osób.
Patrzę na ich twarze
roześmiane w blasku.

Krzyki radosne
nawołują do zabawy.
Wstaję z drżącym sercem
staram się odnależć.

Tańczę niepewnie
by uniknąć spojrzeń.
Nie podnoszę dłoni
by się schronić w sobie.

Spojrzenia przenikliwe
atakują z każdej strony.
Schroniena nie ma nigdzie
to wyzwanie nocy.

Obce mi oczy
przyglądają się drwiąco.
Wyłapują krok niezgrabny
i uśmiech blady.

Słyszę szepty śimiechu
ironicznej litości.
Cień pochłania mnie całą
moja dusza płacze.

Uciekam myślami
zapominam o tańcu.
Znów zamykam się w sobie
i znów siadam z boku...

autor

Szept Nocy

Napisany: 2004-03-21 Dodano: 2005-12-12 20:09:55

Ten wiersz przeczytano 400 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie