tekst spod dłuta

chłodem kaplicy otulone ściany
wiekowych spojrzeń zakurzone oczy
płomienie świecy tańczą jak pijane
może to złuda może sen proroczy

zgięte kolana pochylone plecy
łzy spływające nie ugaszą grzechu
cisza jest niema a jakby złorzeczy
myślom co płyną odbijane w echu

śladów na piasku życie nie zatarło
jątrzącą raną pozostają we mnie
modlitwa nie jest ich namiastką marną
ale oddechem który tutaj drzemie

budzony szeptem muskany pokorą
jak konfesjonał niewidzialna brama
winy bieleją zmęczone niewolą
i płynie woda tak jak łza wylana

zalewa ciało od zmysłów do kości
wszystko wiruje i w oczach błękity
popatrz jak łatwo wyzbywam się złości
czytając napis w kamieniu wyryty

autor

Sfinx

Napisany: 2013-03-26 Dodano: 2013-03-26 09:32:18

Ten wiersz przeczytano 1581 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie