Ten on

charakter mężczyzny nabiera kształtu
niczym żmudny rzemieślniczy witraż
łącząc szkło jak różne kawałki życia
formuje dusze w ramach

słońce przeciska się przez kwarc
a ty wiosną mimo to wyczekujesz na hipocentrum
aby przesuwająca fala właziła pod skórę
coraz bardziej barwne światło zaintrygowało wenus

kawałki w źrenicach uformowanego obrazu
podświadomie komponują symfonie uczuć
legalizując lenistwo i letni czas
aby uśmierzyć awanturę w jesienne dni

w blasku księżyca przybliżając odległe horyzonty
bezsenna noc i przyklejone nosy do szyby
milczący dotyk dłoni jest przystanią
dwóch ciał i ścian w ciągłej anemii

w mroku wyczekiwanie na słowo
dym oczyszcza myślenie jak u Konfucjusza
nie przeszyje wnętrze papieru trzask
dramatycznej wiadomości w koleinach losu

choć spopielone uczucie leży w ziemi
nie ostygnie uśmiech nie spadną łzy
mimo to rozkwitnie na gruzach życie

autor

wiatr z północy

Napisany: 2017-09-16 Dodano: 2017-09-16 17:38:24

Ten wiersz przeczytano 2148 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka Samotność Okazje Zakończenie roku szkolnego

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie