Terminator

Bardzo osobisty i poruszający wiersz.Pozdrawiam
serdecznie

:*) :*)

MaWi,Stefi -dzęki. Na mnie czas... - czwatej
trzydzieści - pobudka. - niestety - dla mnie. Pobudka
- i zegar o czwartej tzydzieści - to nie mój dźwiek i
nie moja wymarzona świadomość.
Dobranoc:))

...posiedzę przy tobie; być może podam ci dłoń; a ty
płacz, wyj, wyrzuć z siebie żal i na ile możesz,
poszukaj wyciszenia i przebaczenia dla Ojca,
Siostry...dla samego siebie!

Niesamowicie poruszający wiersz. Wypracowałeś własny
styl pisania, bardzo oryginalny, wymagający dużego
skupienia przy czytaniu i niepowtarzalny. Nikt tak nie
pisze. pzdr

jeżeli mogę ? opiekowałam się moim tatą po śmierci
Mamy Ja i Mój mąż przez 8 lat lecz przed Jego śmiercią
było bardzo ciężko (demencja starcza) to był koszmar
nie skarże się Twój wiersz przypomniał mi o tym...
jeszcze raz pozdrawiam i przepraszam za prywatę.

Andrzeju! - Pwonio! - Halinko! - dzieki.
Pozdrawiam serdecznie:))
Ps.Usiłowałem w poprzednim kom. napisać: " zmarla
(moja Mama) -tak, jak zyla: z zakneblowanymi ustami. i
oskarżam o to - nie wiem,,, -Ojca? - Siostrę? - choć
ich też kocham - i... - personel szpitala. a do
siebie - mam żal... - tak już musi pozostać.

Re: szflada. Komu ciężej? mojej Mamie - musialo być
bardzo ciężko. Musialam iec przed smiercią wiele mi do
powiedzenia. Miała - dosłownie - zakneblowane usta.
jamyślalem, ze to dla możliwości ich zwilżenia, Tak
wieć - tak jak yła:z zaknblowanymi ustami. Teraz - tęż
płaczę. Nigdy tgo sobie nie wybaczę. To nie depresja,
ryczę jak bóbr... - Mamo! - kocham Cię. - i Ciebie
Tato - też. Niezależnie od wszystkich i wszystkiego.

Już dedykacja wiele mówi...czytam, czytam kolejny w
takiej formie Twój wiersz...smutku tu wiele, refleksji
też...bo godzina śmierci naszych najbliźszych tak
bolesna jest...pozdrawiam serdecznie

witam Wiktorze:) Twój wiersz jest chwyta za serce
ileż w nim jest smutku przemyśleń dlaczego? tyle bólu,
cierpień musimy przeżyć , po iluś latach na pewno
patrzymy na to wszystko dojrzalej , doroślej
miłej nocy życzę :) i dziękuje za komentarz u mnie:)

kłaniam i - zamyślę się, bo cóż innego pozostaje,
chwila odejścia, czy boli?
a jeżeli tak, to kogo bardziej, czy odchodzącego, czy
tych, którzy jeszcze nie odeszli

pozdrawiam Wiktorze

Krzychu i Mgda! - dzieki za kom. to cieszy. do Magdy
mam słabość - więc zaglądam, doCiebie Krzychu -
rzadziej... - tym bardziej mi miło.- Prynajmniej na
dziś - poprawie się.
Pozdrawiam serdecznie:))

Okazywania uczuć uczymy się od dziecka.Jeśli tego nie
dodostajemy trudno przychodzi.Trzeba się uczyć w
dorosłości. Życie jest takie krótkie i żal kiedy nie
zdażamy podzielić sie z bliskimi czymś ważnym zanim
odejdą.Pozdrawiam.

Witaj Wiktorze:)

bardzo poruszający Twój wiersz w dodatku pisany tym
Twoim stylem prawie,że przeraża.Ale całkowicie
życiowy:)

Pozdrawiam:)

Zawsze sie zastanawiam nad taką tragiczną
śmiercią...Bardzo smutny wiersz.Pozdrawiam Wiktorze.