Tęskniąc za wiosną

Każdego ranka jej poszukuję
i kiedy prześwit słońca promieni
wśród chmur na niebie złotem się mieni,
na drzewach w sadzie pąki rachuję.

Potem dzień cały wciąż nasłuchuję,
czy w tej szarości i martwej ciszy,
ucho wrażliwe dziś nie usłyszy,
kosa jak słodkie trele gardłuje.

Gdy w nozdrza złapię cieplejsze tchnienie,
patrzę z nadzieją w stronę południa,
czy to wiosenne już przesilenie.

I choć myśl zimą, o wiośnie złudna
jakoby bajka albo marzenie,
wiem, że gdy przyjdzie to będzie cudna...

autor

M.N.

Napisany: 2020-02-08 Dodano: 2020-02-08 08:50:45

Ten wiersz przeczytano 1641 razy

Oddanych głosów: 48

Rodzaj Sonet Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie