Tęsknota
Niedługo biel przestanie straszyć,
zimowy sen odejdzie w nicość;
świergotem się rozdzwonią lasy,
łany zawilców w nich rozkwitną.
Mgiełką zieleni wzejdą pola,
spragnione słońca przebiśniegi
wychylą główki, a w ogrodach
lodowy smutek czas przepędzi
na cztery wiatry. Otwórz okno,
ziemia już pachnie przebudzeniem.
Wyjdą na spacer, chociaż chłodno,
wtulone w siebie nasze cienie.
autor
Irka
Dodano: 2014-02-15 19:59:28
Ten wiersz przeczytano 2561 razy
Oddanych głosów: 39
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (53)
Dobrze, ze jestes, tesknilam za Toba:)
Wiersz piekny:)
Pozdrawiam serdecznie:)
Ważne, że jesteś i już nie zmykaj.
Ladny zapowiadjacy nowe doznania wiosna!
Była pomyłka w dacie powstania wiersza, już
poprawiłam. Napisany kilka dni temu.
Madziu, siła by mówić... już jestem :)Pozdrawiam
Krzemanko, Tulipanku, Mixitup - wielkie dzięki,
dziewczyny :)
Jak miło Cię znowu czytać.Gdzie się podziewałaś?
Piękny wiersz z nutką tkliwości.
Bardzo ładna zapowiedź wiosny.
Miłego wieczoru.
już niedługo wiosna bedzie i wiosenne miłości
przebudzenie:)
Ładne to wiosenne przebudzenie miłości:)))