Timur i jego...

True story... Timurowi i jemu podobnym...

Trzy miesiące temu przywieźli Timura
Ukraińskie dzieci i trochę młodzieży
Na twarzach znak czasu ślady kul na murach
Historie prawdziwe którym ciężko wierzyć

Codzienna tęsknota bolesne wspomnienia
Jak tu się ułożyć w obcym sobie kraju
Telefon od bliskich: Naszej wioski nie ma
Samotna udręka " Ja ne panimaju"

W bolesnym wspomnieniu dom bomba i gruzy
Gołębia Pokoju pożarł wojny szakal
Płakaliśmy wszyscy jak niebo w czas burzy
Timur spuścił głowę i wraz z nami płakał

Upłynął czas jakiś przy boku Lilia-na
W nieszczęściu i człowiek spotka się z człowiekiem
Jak gałąź przy drzewie na jego kolanach
Do pracy i z pracy do parku nad rzekę

W miłości zanika traumatyczne piętno
W życzliwym spojrzeniu niesienia pomocy
Chłopiec od tak dawna znowu się uśmiechnął:
"Ja ne panimaju "a mi błyszczą oczy.

Gregorek, 20.7.22

autor

return

Napisany: 2022-07-20 Dodano: 2022-07-20 23:10:20

Ten wiersz przeczytano 712 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie