Tło

Na tle burzącego się świata,
Stał zapatrzony w jej aurę szczęścia.
W tym samym momencie zapragnął trwać przy jej ciele.
Na tle burzącego się świata ogarnęły nim pragnienia niepojęte.
Chciał jej dosięgnąć, przynajmniej myślami,
Chciał zabłądzić w jej włosach,
Czuć tętno jej słodkiej krwi.
Stał,
Na tle burzącego się świata wsłuchiwał się w ciszę, która nie istniała.
Pragnął,
Na tle burzącego się świata tego co niemożliwe.
Myślał,
Na tle burzącego się świata, aż dusza się czerwieniła z podniecenia.

Tło jest tylko scenerią, marnym zadaniem scenografa.
Deski sceny masz tuż pod sercem, gdzie rozgrywa się prawdziwy spektakl człowieka.

autor

monisia@

Napisany: 2008-06-24 Dodano: 2008-06-24 19:48:48

Ten wiersz przeczytano 589 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie