To co było

To co jest smutnym wspomnieniem
To co teraz sprawia cierpienie
Staje się nadzieją...

Choć czymś nieodwracalnym, bolącym głęboko
Drzemiącym w duszy, żalu, smutku
Każdy będzie pamiętać...

Nie utopię przeszłości w zapomnieniu
Dla mnie nieodwracalne „kiedyś”
Nie może boleć!

Nazywane rzeczy po imieniu
Bez cofania, dalej żyć trzeba.
- Choć „kiedyś” istnieje!

Rozumne, wspominać będę, może kochać?
Ale czy udawać, że „to” nie istnieje?
Paradoks...

Kasować pamięci nie potrafię
Więc wiedz, że jestem tylko człowiekiem
I tak „ot” nie przestanę kochać...

Wiersz dla pewnej osoby która mi bardzo pomogła i jestem jej bardzo wdzięczna :)

autor

kasia30

Napisany: 2005-03-28 Dodano: 2005-03-28 21:51:04

Ten wiersz przeczytano 547 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Sylabiczny Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie