To dziwne
To dziwne,
ale najlepiej pamiętasz kwiaty, których jej
nie dałeś
- choć chciałeś.
Szedłeś przy niej,
pachniały upojnie róże i lilie.
Miałeś
narwać ich całe
naręcze.
Były piękne
jak miłość.
Żal jej się zrobiło,
zatrzymała twoje ręce
mówiąc "Nie chcę
żeby nasza miłość
była przyczyną
cierpienia."
Spojrzałeś z goryczą.
Dziś ciebie przy niej nie ma,
choć mógłbyś przysiąc,
że czasem jej cień gdzieś przemknie,
gdy idziesz z dziećmi i żoną za rękę.
autor
DoroteK
Dodano: 2012-06-18 07:29:45
Ten wiersz przeczytano 851 razy
Oddanych głosów: 35
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (29)
Bardzo ładny, wzruszający wiersz. Pozdrawiam.
Raz mi się nawet wydawało, gdzieś na Fordońskiej czy
Dworcowej, że na przystanku wysiadała, więc w
pierwszej chwili chciałem podbiec, a ona w tłumie mi
zniknęła i pewnie zostać tak powinno, bo cenię w niej
to, że jej nie ma, zresztą, dziś może jest już inna...
Dziwne i smutne kiedy miłość zawodzi, a takiego
uczucia się nie zapomina... Piękny wiersz. Pozdrawiam
serdecznie:)
piękny taki prawdziwy -są chwile których sie nie
zapomina
pozdrowienia
Wzruszył mnie ten liryczny wiersz - piękny:))
Pozdrawiam cieplutko:)
Pieknie:)Pozdrawiam cieplutko:)
poruszasz takie tematy, obok których nikt nie
przejdzie obojętnie - nawet gdyby było napisane
brzydko (ale Twój wiersz jest zgrabny, Dorotko:) - bo
chyba każdy z nas ma takie doświadczenia i
wspomnienia, i coś pika podczas czytania...
no włąśnie też lubię zajrzeć bo za każdym razem jest
inaczej i piękniej :D
To dziwne, ale piszesz coraz piekniej. Dlaczego
dziwne? Bo niektórzy sądzą, że na wszystko muszą być
jakieś granice. A Ty je odsuwasz i odsuwasz.
A ona pewnie do dziś samotna wspomina zapach lilii.
Piękny wiersz Dorotko:)+++
Dorotko! Wzruszyłaś mnie swoim wierszem, piękny.
Cieplutko pozdrawiam
Witaj,
to prawda, barwy wspomnień są piękniejsze,
niż te, które niesie życie.
Wiersz jest piękny.
Nie wiem skąd się wzięło powiedzenie:
"co było a nie jest, nie pisze się w rejestr"
przecież miło jest powspominać, prawda?
Gorąco pozdrawiam.+++
Subtelnie zamknięty wiersz, skończony, wypuentowany...
Tęsknota dostaje ciało ? i je rozświetla.Jak widać nic
jej nie nakarmi. Fantastyczny!
Często wspomnieniem upiększamy,
co mieć mogliśmy a nie mamy!
Pozdrawiam!