To mnie nurtuje czasami

Jaki świat zbudują beze mnie
lub może zbudujemy razem.
Jakie kwiaty nowe i drzewa i zamki
ze szkła, z papieru, a może z metalu?

Wysypisko jest pełne plastyku i folii.
Czy postawimy następne piętra
albo druidzi wyślą nas w kosmos
albo kapłani pogrzebią po cichu.

Czy pójdzie szerzej, czy wyżej, czy do środka.
Czy w jądrze ziemi zarodek nowych gwiazd?
A która spadnie, by rozerwać mnie
a może sam wybuchnę, a może się uspokoję?

Miną lata, przybędzie dzieci.
Powrócą stare słowa, czy nowe się poskleja?
Ja nawet nie wiem teraz, co robię
pisząc wiersz bez sensu, a może...
ktoś odnajdzie ukrytą w nim barwę nieba.

autor

Wiwern

Dodano: 2010-07-30 17:19:27

Ten wiersz przeczytano 598 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie