To niby miłość...?

Aż oczy zabłysły blaskiem najjaśniejszym
i od razu świat stał się złem o wiele mniejszym
i radość znów w ich życie radośnie zajrzała
kolce róży i ciężkie kłody spod ich stóp zabrała
idą tak przed siebie rękę mając w ręce
ciało przy ciele a w sercu drugie, ciepłe serce
życie snem się stało, co się nikomu nie śniło
lecz i tak padną kiedyś słowa, że to "niby miłość"

a ja chcę wierzyć, ze to niby istnieje
poczuć ciepły wiatr, co z zachodu wieje
ujrzeć kroplę rosy, co w trawę zapadła
dotknąć twej twarzy, co mi serce skradła
niech mówią inni, że racji nie mamy
że to wszystko chemia, że na darmo się staramy
ja jednak z każdym dniem coraz mocniej wierzę,
moich własnych marzeń nikt mi nie odbierze...

Niech mówią, ze to nie jest miłosć...

autor

Carmabelle

Dodano: 2006-03-05 15:38:12

Ten wiersz przeczytano 555 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie