To tylko czas

kroki na schodach potęgują strach
oczy rozbiegane szukają pomocy(tutaj pokusiłabym się o
metaforę)
mocniejszy poryw wiatru
pisk hamulców przed domem

syrena radiowóz czy pogotowia( chyba powinno być
syrena radiowozu czy pogotowia?)
wprawia mnie w obłęd ( obłęd- również poszukałabym
inny sposób wyrażenia tego stanu.)

budzi złe wspomnienia(tutaj również pokusiłabym się,
aby te wspomnienia ująć bardziej poetycko).

wczorajsze pukanie do drzwi
zmusiło do ucieczki
skok z pierwszego piętra na beton

mogłem zostać kaleką ( podałabym jakiś przykład
innego np. chorego człowieka, który jest właśnie
kaleką)

dziś śpiewam w chórze
i jestem solistą w krótkich partiach
minus to skrzydła które ciążą
ale idzie się przyzwyczaić
do próżni

nawet dla tego warto czasem skoczyć
bo jak inaczej wiedzieć - jak tu jest ( masz na myśli
samobójstwo?)

autor
Mam wrażenie, że za dużo chcesz powiedzieć. Nad
przekazem bym porpacowała. Ja wstępnie starałam się
oczyścić wiersz z niepotrzebnych słów. Do powiedzeń.
Niech wiersz będzie małym dopowiedzeniem , a czytelnik
niech sam zacznie myśleć. Pozdrawiam.
Głos oddam gdy poprawisz.

Niesamowity, bardzo wciągający. Ten strach aż się
czuje! Pozdrawiam:-)

Karl, napisałeś bardzo, bardzo dobry tekst.

To tylko czas...uleczy rany ale blizny pozostaną..ale
można je zastąpić czymś co daje radość czego sercem
życzę..pozdrawiam
cieplutko.http://www.youtube.com/watch?v=9JZfAoFEbLI