Toksyczne przyzwyczajenie

Cała prawda o tym czego nie powinno być

Dwa nasze serca będą jak dwie pochodnie ,
Co odbijają swe blaski szeroko i zgodnie.

Lecz nie dla nas ta nadzieja,
Bo nasza miłość z każdym dniem obumiera .

śmierć jest jedynym blaskiem w mroku życia naszego ,
A w Twoim słowie kocham , nie słyszałam nic pewnego.

Mimo wszystko płynie ono wokół ,wiatru nieuchwytnym drżeniem ,
Połykam je i czuję jak płuca me spala ,napełnia je wiecznym zbrodniczym pragnieniem .

Przybiera kształty mężczyzny ,pełnego kobiecych czarów,
Przyzwyczaja me usta do wstrętnych wywarów.

autor

niczyja

Napisany: 2007-12-14 Dodano: 2008-06-09 21:23:33

Ten wiersz przeczytano 547 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Nieregularny Klimat Zimny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie