Tor czwarty... peron jedenasty...

Wybiegłam z tego piekła...
z zakrwawionymi rękami...
musiałam odejść od
wrzasku i krzyku...

Przeszłam zdesperowana....
przez poczekalnie na stacji kolejowej...
po drodze spotkałam uśmiech...
bezdomnego mężczyzny...

Usiadłam na rampie....
przy torze czwartym...
na peronie jedenastym...
To tu skacze najwięcej samobójców...

A ja?

Ja tylko chce podnieść statystyki...
błyszczące szyny...
na betonowych podkładach...
niedomyta krew...

Siedzę...
Ogarnia mnie nicość..
naokoło odrapany świat...
świat bez uczuć...

Podchodzę do krawędzi...
23.30....
pociąg Poznań- Kraków...
nadjeżdża...

Patrzę w dół...
światła są coraz bliżej...
bliżej...
i..........

Ktoś mnie chwyta...
odwracam się...
widzę twarz tego mężczyzny
z poczekalni...
Który stał sie moim..
Aniołem...

Znowu o tym myśle.... moze juz nie bedzie owego Anioła.......

autor

Inuha

Napisany: 2005-02-18 Dodano: 2005-02-19 08:46:59

Ten wiersz przeczytano 444 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie