Tragedia gramatyki.

Wierzysz w naszą porażkę?
No, powiedz, że tak
Że chcesz patrzeć
jak pięknie upadamy
łączymy nasze zsiniałe usta
w pocałunku zadżumionych miłością
Której nie ma czas teraźniejszy

nie było czas przeszły

nie będzie czas przyszły

Odmień mi przez przypadki wszystkie nasze spojrzenia
Unikaj błędów ortograficznych gdy myślisz o naszym dotyku

i tylko patrz
tylko patrz

nie słuchaj, że wyglądasz jak lalka z plastikowymi martwymi oczyma
nieważne, że ktoś jej potem urwał głowę
Mózg nie ma egzystencji gdy nie widzi Serca

A ja chcę tylko widzieć jak na mnie patrzysz
I czy nie widzisz tych łez?
I czy nie widzisz, jak na Ciebie patrzę
i całość mojej składni znowu zamienia się miejscami

Powiedz znów, że mam wierzyć
A jeszcze raz zaśpiewam Ci kołysankę

zapominając o krwistych akapitach
pomijając roztrzęsione kropki

płochliwe przecinki

autor

asiula_90

Napisany: 2007-01-16 Dodano: 2007-01-17 00:16:00

Ten wiersz przeczytano 519 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie