TREN II
Mój drogi tatku tak pusto bez Ciebie.
Już się nie śmiejesz, już mi nie
śpiewasz,
Już nic nie opowiadasz.
Pustka wypełnia mą duszę.
Serce me umierając z tęsknoty żal
ściska.
Życie bez Ciebie już nie jest jak
dawniej
Wesołe jak dawniej radosne.
Stało się, więc marną próżnią,
W którą niegdyś ja wpadłam.
Tak bym chciała Cię znów spotkać,
Znów przytulić się do Ciebie.
Tak bardzo Ciebie mi brak.
autor
_Vi_kto_ria_20
Dodano: 2006-12-23 11:27:23
Ten wiersz przeczytano 433 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.