Trochę sobie postoję

Wszystko brzmi podejrzanie,
Trochę sobie postoję.
Kto to wie, co się stanie,
Dzisiaj jeszcze się boję.

Zdrowia bardziej mi szkoda,
Na odwagę nie pora.
Nikt mi ręki nie poda,
Bohaterstwo – rzecz chora.

Tutaj czuć czyjąś zdradą,
Śmierdzi kiepskim donosem.
Zdrajcy kłody mi kładą,
I to pod moim nosem.

Życia mi bardziej szkoda,
Na odwagę jest pora.
Taka moja uroda,
Bohaterstwo - rzecz chora.

Jeszcze sobie poczekam,
Czas nadejdzie właściwy.
Nigdzie już nie uciekam,
Los jest wszak spolegliwy.

autor

Grand

Napisany: 2014-08-12 Dodano: 2014-08-13 05:17:55

Ten wiersz przeczytano 389 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie