TROPICIEL HEKTOR

Syn z ubogim ojcem żyją tuż za miastem,
mieszkają w gliniance - ciasnej ale własnej.
Razem z nimi wierna, na uwięzi suczka,
gdy była maleńką, nazwali ją Służka.

Powód, prozaiczny - bo posłuszna była,
jak o coś prosiła - na łapkach służyła.
Pewnego poranka chłopiec szedł do szkoły,
słyszy że ktoś płacze jakby był w niedoli.

Podchodzi cichutko... - co też tu się stało!
A przy psiej mamusi, trzech malców skamlało.
Dla czwartego pieska los był niełaskawy...
wszak o jego życie - Piotruś miał obawy.

Otóż o swych siłach - chodzić sam nie może,
mały biedny szczeniak, kto mu dopomoże?
Pyta chłopczyk tatę - jak temu zaradzić?
Piesek nie przeżyje - straszne ma urazy!

On jest taki śliczny... - ja go uratuję!
Tatuś mu odradza, przesadnie strofuje.
"-Nadaremne twoje reanimowanie,
a w tym najtrudniejsze jest - pielęgnowanie.

-Wygram tatku walkę! Jestem przekonany!
Będę karmił malca, opatrywał rany.
Tak jak postanowił skrzętnie wychowywał,
psiak rósł jak na drożdżach - na wadze przybywał.

Wreszcie wyrósł śliczny - rzec można wspaniały,
uszy jak pod sznurek, na baczność mu stały...
Ale to nie wszystkie jego są zalety,
opryszków wywęszył - odnajdywał dzieci.

I to właśnie wtedy zginęła dziewczynka,
rozpaczała za nią zmartwiona rodzina.
Przyszła do Piotrusia, mama zapłakana...
znajdź ją proszę chłopcze - nie ma jej od rana.

Znaleziono po niej czerwoną czapeczkę,
którą założyła wcześniej na główeczkę.
Podobno posiadasz pieska tropiciela,
użycz nam go zaraz, twego przyjaciela.

Przywołał do nogi swego psa Hektora,
który zapach zwęszył - biegnij twoja pora!
Pokaż co potrafisz nie ma wiele czasu,
może gdzieś pobiegła do ciemnego lasu!

Widać było zaraz, że podjął śledzenie,
idąc w ślad za tropem obwąchuje ziemię.
Wzrokiem swym przeszywa wszystko co na drodze,
by zapobiec może, jakiejś wielkiej trwodze.

Nagle w brzózkach ujrzał skuloną kruszynkę,
jak się okazało... - zbłąkaną dziewczynkę.
Radość była wielka - każdy był wzruszony,
Hektor pies wspaniały i niezastąpiony.

Lecz to jest zasługa - chłopca "anielskiego",
który serce oddał... dla pieska biednego.


Zenek 66 Sielski

autor

Zenek 66

Napisany: 2016-02-22 Dodano: 2019-02-22 16:52:59

Ten wiersz przeczytano 3770 razy

Oddanych głosów: 47

Rodzaj Bajka Klimat Optymistyczny Tematyka Dla dzieci Okazje Pierwszy Dzień Wiosny

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie