Tropografia elżbietańska
Przypadkowe zniknięcia z mapy są
przedsmakiem
nowych lekcji tracenia. Giną nam
miasteczka,
miasta, klucze do mieszkań. Potem zmywa
brzegi
rzek, więc nie mamy dokąd spłynąć.
Zostajemy
tylko w pamięci. Blednie najwolniej.
Strofuje
nas nieustannie gorzkim ‘tu było, co
było’.
Literowanie byłych nazw przynosi ulgę.
Za znakiem stoi inny znak, a za nim
mieszka
słowo, czasem rzecz. Zwierzę nie do
oswojenia.
Ucieka, cieknie, zmyka zanim nadasz
imię,
pogładzisz w myślach. Zniknie z mapy
właśnie wtedy,
gdy zaczniesz rozpoznawać zarys zgubionego.
nie każde morze kończy się szczęśliwie
autor
komnen
Dodano: 2009-08-26 08:46:30
Ten wiersz przeczytano 1082 razy
Oddanych głosów: 30
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Chciałbym na widelec nabić czas, co tak pustoszy nas.
dlatego przypisuje się wiersze do kategorii
'nieregularne', bo są nierówne czy z innych powodów
brak im regularności ;)
bardzo wymowny. chyba wiem co było Twoją inspiracją
:). zasypiamy w jednym, budzimy się w drugim... można
odnośić do ostatnich wydarzeń albo cofnąć się głęboko
wstecz. pozdrawiam ciepło :)
Releksyjny wiersz - coś sie kończy, coś zaczyna, a
pamięć też nie trwa wiecznie. Są jednak zdarzenia,
osoby upamietnione historią.Nie wszystko i nie dla
wszystkich jest poznawalne.
gdy żyjemy chwilą obok nas znikają ważne elementy
rzeczywistości wypowiada wiersz mocno W podtekście
jest refleksja wypowiedziana dla załagodzenia sumienia
słowami cyt.nie każde morze kończy się szczęśliwie bo
cyt.Zniknie z mapy właśnie wtedy,
gdy zaczniesz rozpoznawać zarys zgubionego. Wiersz
bardzo wymowny Podoba mi się:)
Gdy już prawie masz znikają chwile .