Trzask powiek ze szczękiem...

Oderżnę kurtyną powiek
Nibylandię od pieszczot nieczułości
Opatrzę rozdarte podeptaniem pięty
Och!!! Cieniu oblany bladością zimnego potu!
Uważaj jak łazisz!
Rozdwojenie jaźni obetnę
Bo zniszczone przez brudną...
Syfią syzyfią robotę!
Zobojętnię obojętności niedźwiedzie przysługi
Może jeszcze się odważę?
Zbezczeszczę po raz kolejny
Wasze egoistyczne mumie!?
Ograbię brutalnie z bezcennego czasu...
Nie!
Kto kocha poczeka... bezinteresownie...
Więc...
Nie będę stąpać nieproszona
W glanach okaleczonych niesmakiem
Po blasku waszych zabieganych perskich dywanów

Chilonie nieszczęsny!
Nieszczęściem poznać prawdę
Więc wszyscy otępiają zmysły!

autor

olartystka

Napisany: 2007-04-24 Dodano: 2007-05-06 15:35:47

Ten wiersz przeczytano 534 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie