Trzy kroki zakochanej...

Dla wszystkich, by nie popełniali grzechu śmierci...

Spotykałeś ją codziennie gdy jeździłeś tramwajem.
Zniknęła wraz z wczesnym majem.
Krok po kroku schodami do nieba odeszła.
Była taka młoda za wcześnie tam weszła.
Jej samotne oczy, jej jasne włosy śnią Ci się każdej nocy.

Słońce zaczęło budzić miasto uśpione.
Na ulicach samochodów szum, myśli w jej głowie zagubione....
Na ostatnie piętro krok po kroku weszła.
Na chwilę przystała, lecz do okna podeszła.
Parapet był wąski, stanęłą niepewnie.
-To koniec. Bez niego żyć nie chcę!
Słońce oślepiło jej oczy, wiatr gdy spadała rozwiał jej włosy.
Nie krzyczała, spadała w milczeniu.
Upadła na chodniku w rozłożystego drzewa cieniu...

Ludzie pytają czy on był tego wart?
Jak jej serce skradł...
Mogła mieć każdego, a kochała tylko jego.

To Ciebie kochała, zerkała niepewnie gdy obok w tramawaju stała codziennie.

Ty też ja zawsze kochałeś, lecz czemu powiedzieć jej to się bałeś?

Teraz chodzisz na jej grób z rana. Jak codzień od Ciebie bukiet stokrotek dostała.

A ona chciaż jest na górze,
do końca będzie Twym Aniołem Stróżem...

autor

gochacz

Napisany: 2006-04-07 Dodano: 2006-04-07 12:48:15

Ten wiersz przeczytano 453 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie