Ty...

Bóg wyszedł
I spojrzał na Ziemię
Niebieska planetę
Pomyślał,
I szedł już mężczyzna nieśmiały
Z listkiem figowym na twarzy

Uśmiechnął się
I Venus już weszła na plażę
okryta pianą jak dusza Twa biała
Tomasz i Karolina
Tak mieli na imię
A nie Ewa i Adam

Potem powstała reszta
Słońce by budzić ich co ranka
Noc, by cieszyli się życiem
Mama i tata
To owoce ich spotkania

Bóg, który nie sypiał nigdy
Od tego właśnie wieczora
Przytula głowę do chmury
I watę wkłada do ucha

A Zienia ożywa nagle
Tysiącem odgłosów, słów miłych
Płynących prosto od serca
Płynących prosto do duszy

Tyś mą nagrodą jedyną
Nagrodą, że jesteś obok.

autor

tomasztomasz

Napisany: 2019-05-08 Dodano: 2019-05-08 17:25:06

Ten wiersz przeczytano 847 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie