Tylko jedna
Wystarczy tylko jedna,
w niej można zmieścić wiele
i obiad powszedni,
i spacer w niedziele.
I palce na włosach,
i uśmiech na twarzy
czekanie przy bombkach,
co się jeszcze zdarzy.
Tam morwa w ogrodzie,
tam oset nad strugą
i bezsenne noce
czekając na drugą.
Drogowskaz na życie
jakże dzisiaj cenny
i radość z sukcesu
i smutek bezdenny.
Minuta zadumy
po ważnej rozmowie
i łezki na oczach
gdy guz był na głowie.
Okruchy pamięci
składaj pomalutku,
jakby obraz piękna,
albo symbol smutku.
Dziś tę róże jedną,
jako znak pamięci
na kamieniu kładę,
gdy łza w oku kręci.
Lecz ta róża marna,
choćby i czerwona,
czasu ulotnego
nigdy nie pokona.
Więc ta moja róża
z pamięci zrobiona,
lśnić będzie tak długo
jak żyć będzie ona.
Komentarze (7)
Piękny wiersz. Zachowujemy w pamięci nasze róże, które
były dla nas wszystkim.
Pozdrawiam serdecznie :)
róza z pamięci...ładnie :)
miłego dnia:)
pozdrawiam :)
Cieszę się bardzo, że odgadłam treść wiersza,
pozdrawiam.
Róża jest symbolem pamięci i ją kładę na pomniku a
róża z mojej pamięci czy wspomnień uwiędnie tylko
razem ze mną dzięki za zainteresowanie
ostatnia zwrotka trochę mi pomieszała w myślach.
Myślę, że róża symbolizuje pamięć. Tylko jedna róża, a
tyle wspomnień. Róża jest metaforą, zbiorem...sprytny
i ciekawy przekaz wiersza :)
Pogubiłem się. Stwierdzenie, że różę kładziesz na
kamieniu (w domyśle cmentarnym) sugeruje, że ona już
nie żyje. A później ostatnia zwrotka, która expressis
verbis mówi, że ona jednak żyje.