TYLKO KONI ŻAL ...

Jurkowi, który kocha konie.

Wspominam dzieciństwo, biegałem na błonie
Byłem tak beztroski i bardzo radosny
Pasły się tam krowy i grzywiaste konie
Po zimie tak bardzo czekało się wiosny

Pochylone nisko wciąż trawę skubały
A obok dzieciarni zawsze było mrowie
Gdy przyszedł gospodarz rumaki zarżały
Doglądał je często, bo to miał na głowie

Gdy trochę podrosłem w domu pomagałem
Czasu na zabawę coraz mniej już było
Prawdziwych zabawek ( niestety ) nie miałem
Było tak radośnie, choć ciężko się żyło

A za pługiem oracz kroczył pochylony
Koń - jego przyjaciel pomagał mu z trudem
Przystawali często, każdy z nich zmęczony
Siwek chrapał głośno grzebiąc nogą grudę

Dziś w pole do pracy traktory ruszają
Uporczywie można poszukiwać koni
Nawet wiejskie dzieci ich prawie nie znają
Odeszły gdzieś w przeszłość, żal pozostał po nich!

Jan Siuda

autor

najdusia

Napisany: 2011-12-01 Dodano: 2011-12-02 00:22:27

Ten wiersz przeczytano 1471 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie