* * *

Byłam szczęśliwa
Przez tyle lat
Dzięki tobie.

Bo ty mnie kochałeś
I pamiętałeś
O mnie.

Wyławiałeś z morza smutku
I cierpienia
Niosłeś ukojenie.

Twoja miłość
To magia
Przy tobie ból topnieje
Odchodzi w zapomnienie
Choć na chwilę

Dziś stoisz koło mnie,
Lecz to już nie działa.
Ja cierpię.

Ty też to widzisz
Walczysz z całych sił
O mnie.

Lecz ja odchodzę
W nicość
Widzę gwiazdy

Idę schodami
Wciąż w górę,
Bez końca.

Zaczynam marznąć
Widzę dwoje drzwi
Muszę wybrać

Unoszę się
Ktoś mnie niesie
Patrzę w dół
To ty

Słyszę twój głos
Wołasz mnie
Lecz ja do ciebie
Iść nie mogę,
Mnie już nie ma.

Widzę blask,
Mocny, jaskrawy
Słyszę eksplozję

Czuję falę ciepła
Drzwi zniknęły
Za nimi jest nasz dom
Zbliżam się

W domu jesteś ty
Chcę cię wołać
Nie mogę
Cisza trwa

Podchodzę do ciebie
Chcę objąć
Nie mogę chwycić

Patrzę na własne ręce
Prześwitują
Ty mnie nie widzisz

Odwracam się
Chcę wrócić
Za mną nie ma
Tego, czego szukam
Tylko drzewa
Jak zawsze

Odchodzę w zapomnienie.
Nadal kocham.
Ciebie.

autor

Sokół

Napisany: 2013-10-27 Dodano: 2013-10-27 10:37:54

Ten wiersz przeczytano 682 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie