R o z w a r s t w i e n i e

przemarznięty bez czapki sen
siedzi na balkonie skulony w kłębek
choć ustawicznie stukam w szybę
gestem ręki zapraszam do pokoju
on tylko kiwa przecząco głową

jestem coraz bardziej zmęczony
noc na kuligu szaleje z wiatrem
po rozgwieżdżonym granacie
a w sercu smutek i cisza

czas nie jest moim sprzymierzeńcem
sen wybrał inne okna
wokoło pustka i ciemność

cisza przyklejona do szyby płacze





16.01 – 17.01.2013.

autor

kazap

Napisany: 2014-02-28 Dodano: 2014-02-28 09:42:57

Ten wiersz przeczytano 1969 razy

Oddanych głosów: 41

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie