W y t r z y m a ł o ś ć

znamy*

masz racje nie znam do końca swojego ciała
i trudno nam ocenic stan bólu drugiej osoby poki sami
tego nie doswiadczymy
a nasze życie jest pasmem szczęscia lecz też i smutku

pozdrawiam serdecznie:)

Barbaro Szuraj - tak nie znamy granicy własnych
wytrzymałości - przez całe życie poznajemy siebie
zmagając z wieloma przeciwnościami
dziękowności

Tadeuszu Grzywacz - bardzo dziękuje i ciesze się ze
masz takie samo zdanie jak Zosiak i ja
miłego popołudnia

ichna - nie znamy ale przy kolejnych trudnościach i
przeciwnościach poznajemy zmagając się z własnymi
słabościami i bólem - serdeczności

marcepani - dziękuję za przytoczenie wersów Jana z
Czarnolasu - Kochanowskiego
oczywiście że jak każdy człowiek odczuwamy strach i
boimy sie zarówno cierpienia jak i bólu
choroby czy łoża smierci
dziękuję za komentarz

pozdrawiam

Shizuma - właśnie tak nie znamy granic swoich
możliwości czy wytrzymałości dopiero po sprawdzeniu
pozdrawiam

BOLEŚĆ - oczywiście całkowicie na tak - każdy ma inną
granicę wytrzymałości - serdeczności

mariat - czasami dotyk wystarczy aby poczuć z kim i
jak siła sie zmierzamy - innym razem bezpośredni
kontakt odmierzy nasza granicę - pozdrawiam

Zosiak - oczywiście że wiem zacytowałaś bardzo znane
słowa Wisławy Szymborskiej napisane w obliczu wojny i
zagłady - serdeczności

pozdrawiam popołudniowo

Wydaje mi się, że ciało w jakiś sposób samo decyduje
ile jesteśmy w stanie znieść bólu. Gdy jest go zbyt
dużo tracimy przytomność. Każdy człowiek ma
indywidualny próg bólu. Inaczej ma się sprawa z bólem
duchowym, tutaj nie występuje żaden mechanizm obronny,
niestety. Pozdrawiam pogodnie i życzę bezbolesnych
dni.

ciało człowieka to wielka zagadka, którą próbujemy
poznać, pozdrawiam

Masz racje kazapie tak do końca nie znamy :)
pozdrawiam

Znam to z autopsji Karolu i nawet wrogowi nie życzę
przeżywania długo trwającego bólu, który obezwładnia
umysł i ciało. W obecnych czasach jest możliwość
skracania cierpienia podając lek gdy pojawia się ból
się, ale dawniej w szpitalu podawano tylko dwa razy
dziennie morfinę czy dolantynę. Dużo zależy od
psychiki i progu wytrzymałości na ból, u mnie jest
wysoki, toteż przy mniejszych dolegliwościach nie
stosuję leków. Pozdrawiam serdecznie.

W tym też - jak we wszystkim można się wytrenować. Są
tacy, którzy każdego dnia znoszą tyle, że w głowie się
nie mieści i tacy, którzy przy pierwszym, większym
wyzwaniu podcinają sobie żyły. Sprawa indywidualna.
Jednak niewątpliwie - tak. Dowiadujemy się, kiedy
mierzymy się z konkretną sytuacją.

"Szlachetne zdrowie,
Nikt się nie dowie,
Jako smakujesz,
Aż się zepsujesz." i... każdy sam wcześniej, czy
później tego doświadcza - myślę, że wszyscy boimy się
cierpienia, bólu ciężkiej choroby... może nawet
bardziej niż śmierci ? - serdecznie pozdrawiam.

nie znamy granicy naszej wytrzymałości,,,,,miłego dnia

Trudno nie zgodzić się
z komentarzem Zielonego Listka
i ze słowami W. Szymborskiej,
a także z przesłaniem Twojego
wiersza.
Miłego dnia:]

Wytrzymałość człowieka, nie zna granic! Pan Bóg nie
zdejmuje z nas ciężaru, tylko wzmacnia nasze plecy:)
Miłego dnia Karolu:)

To prawda...
„Tyle o sobie wiemy, na ile nas sprawdzono” Zapewne
wiesz czyje to słowa(?)
Pozdrawiam.
:)

Myślę, że nie
"dopiero kiedy dotknie palcami"

tylko
dopiero wtedy, gdy zmierzy się z nim
i pokona, wie jak wielki jest człowiek.