***
Nawiguję między niebem a ziemią,
gdzie kropla deszczu toczy się z hukiem.
Pod miliardami świateł na moście
stoją starzy ludzie.
Rzucają wieloznaczne obrazy,
młodość, domy, dzieci.
Poetyzują o dniach siły i chwały
językiem przedpiekła.
Perłowe anioły zakryły twarz rękami.
autor
Pani L
Dodano: 2018-03-16 19:06:42
Ten wiersz przeczytano 956 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
Powiem też piękny obrazowy wiersz ... wracając
pamięcią wstecz ... do lat młodości kierowałem swym
życiem tak by cieszyć się starością bo już niewiele
zostało mi lat ...
pięknie, przejmująco...:) pozdrawiam
Ładny, bardzo obrazowy wiersz :)