Uciekam przed niekochaną.

Spowodowany sytuacją.

Kolejne wyznanie jej miłości,
Kolejny tandetny pluszowy misio,
Kolejne łzy, których wilgoć czuję nawet przez telefon,
I z każdym jej ruchem w moją stronę chcę uciekać! Nie wypada. Nie powinienem odrzucać miłości... Tyran ze mnie, drażnie ją tylko... CZYM? Klarowałem sytuację milion razy. Końec mgły, koniec złudzeń.
Jakich słów jeszcze brak?
-Odwal się?
I co wtedy? Z tyrana w bestie ostateczną się przemienie.
A może mam się zmusić do miłości? Próbowałem. Jakoś nie wyszło. Szlag mnie trafia.
Tak więc tkwie sobie w mojej swoistej kropce. Martwym punkcie, który domaga się ode mnie wyjścia. Może mnie trafi? tak ostatecznie? i będzie spokój...

Dedykuje Jej, nie przeczyta go mam nadzieje. To nie jej wina. To moje subiektywne zdanie.

autor

Aurelius

Dodano: 2005-08-08 00:19:49

Ten wiersz przeczytano 266 razy

Oddanych głosów: 1

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie