Udręczenie

Hulał wiatr, na wielkiej ciemnej kopule nieba migotały gwiazdy. Lśnił księżyc zaglądając przez okno do pokoju, wydobywając z mroku przydrożne drzewa. Brzoza z podkurczonymi gałęziami aż do ziemi, przypominała pochyloną staruszkę. Ona, gdzieś po drodze w monotonnej codzienności utraciła samą siebie. Wsparta łokciami o stół, dała się porwać
falom pożądania i bólu, płynącego ze wspomnień. Spod półprzymkniętych powiek płynęły łzy. Płakała, bo pomimo usilnych starań, cierpienia nie udało się wyrwać
z korzeniami. Wydawało się , że dwa lata wystarczą, by ukoić rozpacz, ale tak się nie stało. Był trucizną jej krwi, chorobą duszy. Chciała powstrzymać natłok myśli, wspomnienia roześmianych dni, kiedy przyjmując pieszczoty, oddawała władzę w jego ręce, a ciało było ujarzmione i cudownie bezradne. Upłynęło dużo czasu, od momentu kiedy czuła ciężar jego głowy na swoim ramieniu, odkąd czuła dotyk jego dłoni. Nie straciła zdolności kochania,
tak bardzo nadal pragnęła kochać i być kochaną. Czuła dzikie oczekiwanie, namiętne wołanie ciała, domagającego się, by przeżyć to jeszcze raz. Przypomniała jednak jego słowa, bardziej podstępne jak skrzypce, gdy w głosie chrzęściły
kryształki lodu. Na krótką chwilę jej twarz stężała pod wpływem udręki i nieznośnego , głęboko skrywanego bólu.
Potrząsnęła głową wprawiając całe ciało w powolne drżenie. Była niczym zranione zwierze zwalone z nóg ciosem drapieżnika.
Ciemność wokół drwiła spojrzeniem mokrych, bezsennych oczu. Zasnęła z głową i sercem pełnym jego dopiero, gdy na skrawek nieba wypełzał blady świt. Zapalał się ranek, tłumiąc poświatę księżyca.
Tessa50

autor

Tessa50

Napisany: 2011-10-25 Dodano: 2011-10-26 20:56:53

Ten wiersz przeczytano 886 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie