Ufam Jego mętnym pacierzom

Nadal ufam Jego mętnym pacierzom;
pijących z kielicha mej wiary.
Litościwe spojrzenie tylko nagradzało
mój niepokój w półkę pełną
fałszywego złota.

Zaciskam oczy by nie widzieć
strachu skapującego do mej wanny życia.

Rozrywam zasłony pragnień -
nie wróci tutaj.
Z dłońmi przebitymi chłodem
i ciałem rozgrzanym promieniami
południa.

Nie do mnie ta droga
grzeszna wymiotem;
snem spowita.

Iluzja pożera jawę
na mego serca zwłokach,
toczy walkę.
Licząc sekundy aż ...
popadnę w martwotę.

autor

Hekate

Napisany: 2008-02-11 Dodano: 2008-02-28 22:41:16

Ten wiersz przeczytano 408 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie