Ułan Tereska
niekiedy człowiek ma potrzebę
żeby do ręki wziąć karabin
kiedy rodzinną polską ziemię
nadęty butą wróg plugawi
niekiedy trzeba dosiąść konia
podjąć decyzję w oka mgnieniu
żeby agresor się wycofał
posłać mu serię z erkaemu
niekiedy trzeba rzucić granat
by cios odeprzeć z większą siłą
skądś czerpać męstwo i odwagę
kiedy się drobną jest dziewczyną
niekiedy trzeba zrobić więcej
niż w zwykłym życiu się przydarzy
obciąć warkocze oddać serce
ułan Tereska mknie z rozkazem
(Pamięci Marianny Cel, pseudonim „Teresa”,
ułana Oddziału Wydzielonego Wojska
Polskiego)
Komentarze (23)
Kolejne wersy warte by się zatrzymać...
dzięki za ten przekaz
Niekiedy dobrze przeczytać taki utwór.
Nie znałam tej postaci.
Nie tylko Wielcy ludzie zapisują się na kartach
historii.
Pozdrawiam
Cześć Maćku, tak trochę tam Tereskę przedstawiono w
krzywym zwierciadle, jako bardzo sympatyczną wiejską
dziewczynę, ale niezbyt wykształconą i dość prostą,
natomiast ona miała dużo umiejętności wojskowych, a
podobno ukończyła także kurs spadochronowy.
tak... w okamgnieniu tylko razem ;-)
W filmie Hubal B. Poręby ,,Tereską,, była Małgorzata
Potocka...
czołem...
Podoba mi się w treści i formie ten hołd. Napisałabym
"w okamgnieniu" - warto sprawdzić. Miłego dnia
Bogumile:)
Chwała Bohaterom.
O Nich trzeba pisać pięknie. I to robisz. Dziękuję.
Dzięki serdecznie Jovisko. Po prostu buntuje się me
serce, że tak mało ludzie pamiętają o takich pięknych
postaciach.
Wieczna chwała dla Tereski :)
pozdrawiam z uznaniem :)
Anno, przed bohaterską Tereską chylmy czoło.
Pamiętajmy o nich.
Pozdrawiam
Chylę czoła przed autorem.
Borth, głównie przed Tereską, bo ona jest podmiotem
lirycznym i główną bohaterką tego wiersza. Była
prawdzia perłą Oddziału Specjalnego Wojska Polskiego
majora Hubala.
Pozdrawiam
Panie Kazimierzu, Tereska była jedną z
najdzielniejszych osób w oddziale. Zdecydowanie
zasługuje na wieczną chwałę i przypominanie.
Pozdrawiam