Ulica Zalotników

Są na świecie ulice jak struny,
Marynarzy, Cukierników, Pułkowników,
a mi się marzy podobna do róży
urocza ulica Zalotników.

Takich, co cierpią, kochają, wzdychają,
piszą wiersze i piosenki,
i z lubością zachwalają
ukochanej przedmioty, przymioty i wdzięki.

Często nie czytali nic o Casanowie,
nie bardzo wiedzą, kto to był don Juan,
lecz jakiś nagi instynkt mają w sobie
do rozstań, powrotów i rozczulań.

Przynoszą kwiaty, prawią komplementa,
marzą o wyspach, natchnieni romantycy,
więc może by, choćby z woli prezydenta,
doczekali jakiejś ulicy.

Nie są Borewiczami ani Bondami,
lecz wielbią Julie, Ewy, Penelopy,
choć nie potrafią grać serenad pod oknami,
to zawsze są jakieś widoki.

Czasami tęsknią z oddalenia,
świat bez miłości się dla nich nie liczy,
śnią im się randki i spełnienia,
lecz ciągle nie mają swojej ulicy.

Uśmiechnij się więc do mnie zalotnie,
spróbuj wesprzeć piękną inicjatywę,
napiszę ci za to jak cukierek akrostych,
a ty mi wiosnę w oczach przynieś.

autor

slawerock

Napisany: 2010-02-26 Dodano: 2010-02-27 00:01:50

Ten wiersz przeczytano 591 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie