Umarli
Kiedyś przyjdzie taki czas,
Wszyscy odejdziemy…
Prochem się staniemy…
Ale nigdy nie znikniemy.
Nasza świadomość...
ruszy w kolejne życie...
To oddalone…
przez żyjącego...
... nie znane.
Podążymy długą drogą,
Która ma swój koniec…
Tak jak każdy dzień
przez nas spędzony,
Każda chwila…
Nie zobaczy nas już nikt…
Nie usłyszy…Nie obejmie…
Lecz pozostaje pamięć po naszej osobie,
I nasze czyny które na Zawsze będą
chwalone…
Nikt nie zapomni o uczuciach,
Które ceniliśmy…
O przyjaźni i zaufaniu,
Dzieki którym trwaliśmy…
Komentarze (4)
ciekawa forma i ciekawy styl.
...hmm ogólnie wiersz bardzo ładnie napisany...
pozdrawiam
podoba mi sie jednak nie jest on chyba taki
realny.Dzisiaj ludzie nie maja na nic czasu.. nie maja
czasu pamietac o ludziach zyja mechanicznie zwykla
szara codziennoscia. a wiersz tak ogolnie bardzo
ladny pozdrawiam serdecznie
Tak,masz rację naszych dobrych czynów wielu nie
zapomni,tylko w taki wesoly ostatkowy dzień,dlaczego
taki smutny wiersz?