Umierający czas

po małym tuningu... :)

Siedząc naprzeciw konającego Zegara
chciałem czas zamknąć, najlepiej
w dłoni,
i nie oddać go nikomu.
Wypalić obraz jak w kadrze zapisanym
przez szklane oko,
nawet jeśli z czasem wyblaknie,
pożółknie
i
straci kolor.

Siedząc naprzeciw konającego Zegara
oczu otwierać nie chciałem.
Zasłuchanym być w ciszy,
w ciemność zapatrzonym,
szukać smaków zapomnianych,
słów,
zapachów
i
westchnień zakazanych.

Siedząc w bujanym fotelu,
z lampką wina w dłoni,
czekać aż czas odejdzie,
Zegar zamilknie,
a ja...
zaraz po Nim.
________________________________________

www.cangaroza.ucoz.pl

Wiecznie Stęskniona Aniu:) Jak tu dotrzesz... Od "smaków zapomnianych," do "westchnień zakazanych." popraw:) bo zgrzyta strasznie, a mi koncepcji brak...

autor

KrzysztofK.

Napisany: 2013-03-03 Dodano: 2013-03-03 14:48:40

Ten wiersz przeczytano 1073 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie