UMIERAJĄCY DOM

kiedyś czyste powietrza krainy
tlenem karmiły wszelakie istoty
rozkwitały barwne dywany zieleni
rozsiewając pieką woń roślinności

stołki drewniane witały podróżników
ofiarując rozłożysty dach liści
przejrzyste krany górskich potoków
dawały radość podwodnym żeglarzom

dziś duszą wysokie szczyty
dumą wyrastających korporacyjnych rur
szarością przykrywa betonowa posadzka
gdzie omotane mrówki biegną

wszędzie rzeki rozgrzanej gumy
wystraszonych zabijają rozpędzone światła
śmierdzi śmiercią życiodajna woda
teraz właśnie umiera gatunek

jesteśmy pożerająca wszystko szarańczą
która zostawia pustą przyszłość
zostaną zgliszcza wspólnego domu
siedząc tniemy gałąź przeznaczenia

autor

rafali888

Napisany: 2014-09-16 Dodano: 2014-10-06 08:16:38

Ten wiersz przeczytano 1015 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie