Umrzeć z miłości...?

Okno szeroko na świat zamknięte
Serce zatarte i jak szyba pęknięte...
Na sto cząsteczek najdrobniejszych
obdarte, z chwil tych najcudowniejszych
lecz, tak jak ziarenka w wiaderku
I najmniejsza igiełka zwisająca ze świerku
Tak moje serce na zawsze przy tobie
Szkodze tym sobie?
Nie, ból to antidotum na ciebie
przestanie działać dopiero w niebie
A teraz smutek to co zostało
mój żal już się kończy, czasu tak mało
Potem już tylko zapachnie wspomnieniem
Zatesknisz....Zapłaczesz...
A słowo ostatnie z ust obcych słyszane
Pozostaną w twym uchu jak zeszłorocznej wiosny granie
"Siedziała w kącie bez koloru i płakała
A krew z jej dłoni spływała
Tak na ramionach samotności
Skonała"

autor

dreams14

Dodano: 2006-06-24 20:19:04

Ten wiersz przeczytano 526 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie