Upadek

Stoję na skraju przepaści.
Z każdym cichym wspomnieniem
poszerza się, drąży coraz głębiej.
Dna nie widać. Jest odległe. Jak ty.
Jej krawędź przybliża się
do mnie z każdą minutą smutku.
Moje myśli ciężkie, ołowiane
przygniotą mnie kiedyś
i zepchną ze skarpy.
Już niedługo.
Zatracę się pogrążona w mroku.
Runę w dół, w głąb moich
słabości, porażek, niepowodzeń.
Upadek będzie bolesny.
Jednak każda moja cząstka
pozostanie wolnością,
cztstą i lekką.
Wyjścia już nie ma
Została ciemność...

autor

Paula

Dodano: 2004-06-20 16:56:25

Ten wiersz przeczytano 568 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie